Voel jij je ook wel eens niet gezien of niet gehoord? Baal je er wel eens van als je wel te horen krijgt wat je nog niet hebt gedaan, maar niet de erkenning krijgt van wat je allemaal wel doet? Dit gebrek aan erkenning leidt tot frustratie, irritatie en je motivatie ligt op zijn gat. Hier mijn tip wat je op zo’n moment kunt doen...

Ik neem je mee naar december 2020. Op de vierde dag van die maand is mijn schoonvader overleden na een kort ziekbed. Mijn hoofd voelt als stroop, zo’n hele grote pot met stroop waar je met alle macht in gaat proberen te roeren om maar iets van beweging te zien in de bruine substantie, maar wat echt niet vooruit te krijgen is. Ik baal, ik zucht en ik worstel om er maar niet in weg te zinken. Zoals gebruikelijk wil ik het snappen en ga ik mijn dag na: waar kan het aan liggen? Is het omdat de teambijeenkomst is verplaatst dat ik in een vacuüm zit, even zonder aanstormende deadline? Komt het doordat ik graag verder wil met die opdracht en ik het spannend vind wat die klant van mijn offerte? Komt het doordat ik mijn website klaar wil hebben maar toch telkens tegen iets aanloop waar ik weer iemand bij nodig heb en op wie ik moet wachten?

Het enige wat ik kan doen is het ondergaan. Door de oorzaak van dit nare gevoel elders te zoeken zak ik steeds verder weg in de machteloosheid. Ik zal het aan moeten gaan, mijn gevoel erkennen, huilen, verdrietig zijn, troost zoeken, niet meer de sterke kracht zijn, maar voelen.

Voelen om daar weer mijn kracht te vinden. Want in erkennen van het gevoel is er weer verbinding met de mensen om me heen. Misschien hoef ik niet de sterke kracht te zijn. Samen staan we sterk, alleen als ik ook echt samen ben, in gevoel.