Toen een verslaggever Edison vroeg hoe het was om 1000 keer te falen antwoordde Edison: Ik faalde niet 1000 keer. De gloeilamp was een uitvinding van 1000 stappen! Hoe leer je van fouten? Het is maar hoe je er naar kijkt!

Ik keek naar de uitzending van de olympische spelen nadat Annemiek van Vleuten dacht dat ze goud had gewonnen maar niet wist dat een Oostenrijkse haar voor was geweest.

Bij de nabespreking werd Leontien van Moorsel in de studio hiernaar gevraagd: ‘Het is heel zuur als dit gebeurt, bij de grootste wedstrijd, eens in de vier jaar, en dan heeft het wéér met communicatie te maken.’

Ongeloof en teleurstelling werden gedeeld. Begrijpelijk want Nederland had zoveel kanshebbers in de wedstrijd. Er werd heel nadrukkelijk benoemd dat er een fout (zeg maar een FOUT) was gemaakt. Als ik op dat moment Annemiek van Vleuten was geweest was ik onder mijn dekbed gekropen.

Maar Annemiek niet! Later, in het interview met Annemiek van Vleuten zelf beaamde ze dat er een fout was gemaakt en dat dit de uitslag mogelijk wel had beïnvloed. Maar geen boosheid. Het was een feit, geen verwijt. Daarmee verwachtte ik al dat ze er wel van zal leren. Leren vraagt namelijk om veiligheid. Niet dat je je moet verdedigen omdat je bang bent voor de gevolgen van je fout.